Перевод: с греческого на все языки

со всех языков на греческий

τῆς ποίμνης

  • 1 ποιμήν

    ποιμήν, ένος, ὁ (s. prec. two entries; Hom.+; pap, LXX; JosAs; ApcEl [PSI I, 7 verso, 1]; AscIs, ApcrEzk, Philo; Jos., Ant. 8, 404 al.)
    ① one who herds sheep, shepherd, sheep-herder (Demetr.: 722 Fgm. 1, 13 Jac. nomads; Theoph. Ant. 2, 35 [p. 190, 8]. In imagery or parable: Orig., C. Cels. 4, 17, 21) Mt 9:36=Mk 6:34 (Num 27:17); Mt 25:32; GJs 4:3; 18:3 (codd.). Of the shepherds at Jesus’ birth Lk 2:8, 15, 18, 20 (s. HGressmann, Das Weihnachtsevangelium 1914 [on this CClemen, StKr 89, 1916, 237–52]; JGeffcken, D. Hirten auf dem Felde: Her 49, 1914, 321–51 [against him JKroll, Her 50, 1915, 137ff]; Clemen2 1924, 195; 203ff; IHarrie, Die Anbetung der Hirten: ARW 23, 1925, 369–82; RBultmann, Gesch. d. Syn. Trad.2 ’31, 323–6; GErdmann, D. Vorgesch. d. Lk u. Mt ’32; ADeissmann, D. Anbetung d. Hirten u. d. Anbetung d. Weisen: Lutherring 16, ’35, 377–82).—In imagery, w. detail predominating: πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ διασκορπισθήσονται (v.l. and also more grammatically correct:-θήσεται) τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης (cp. Zech 13:7) Mt 26:31; Mk 14:27; B 5:12. Of Christ in extended imagery J 10:2, 7 v.l., 16; (opp. ὁ μισθωτός) vs. 12; ὁ ποιμὴν ὁ καλός vs. 11ab, 14 (Maximus Tyr. 6, 7d Cyrus is called ποιμὴν ἀγαθός, because he protects the Persian ‘flock’ fr. the barbarian ‘wolves’).
    ② one who serves as guardian or leader, shepherd, fig. ext. of 1 (Diog. L. 9, 40 Democritus is called ποιμὴν [=guardian] μύθων)
    ⓐ esp. freq. in Hermas (Leutzsch, Hermas 439f n. 546)
    α. as the angel of repentance and bearer of a revelation (MDibelius, Der Offenbarungsträger im ‘Hirten’ des H.: Harnack-Ehrung 1921, 105–18; Rtzst., Erlösungsmyst. 1921, 149) Hv 5:3, 7; Hs 2:1; 5, 1, 1; 8, 1, 4; 18; 8, 2, 5f; 8; 8, 4, 1; 8, 5, 1; 6; 8, 6, 1; 9, 1, 1; 9, 2, 6; 9, 5, 1; 7; 9, 7, 1; 3f; 9, 8, 1; 9, 9, 5–7; 9, 10, 1; 4; 6; 9, 11, 1; 8; 10, 3, 4f [=POxy 404 recto C, 15; 20 restored].
    β. in the vision of the shepherds Hs 6, 1, 5f; 6, 2, 1; 5f; 6, 3, 2; 7:1.
    ⓑ of those who lead Christian communities/congregations/ churches
    α. God (Philo, Agr. 51; Aberciusins. 3 π. ἁγνός) IRo 9:1.
    β. Christ τὸν ποιμένα τῶν προβάτων τὸν μέγαν Hb 13:20 (RGyllenberg, D. Christol. des Hb: ZST 11, ’34, 662–90). τὸν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ὑμῶν 1 Pt 2:25 (cp. Philo, Mut. Nom. 116 of the θεῖος λόγος; Ezk 34:23). ποιμ. τῆς ἐκκλησίας MPol 19:2. S. above 1, end, and Hdb. exc. after J 10:21; Bultmann 276–93; JQuasten, Hlg. Überliefg. (edited by OCasel) ’38, 51–58 (Hellenistic and early Christian); WJost, Poimen. D. Bild v. Hirten in d. bibl. Überl. u. s. christol. Bed., diss. Giessen ’39; TKempf, Christus der Hirt ’42; VMuller, Prehistory of the Good Shepherd: JNES 3, ’44, 87–90.
    γ. human leaders (on ‘shepherds’ as the founders and temporary thiasarchs [leaders] of Gk. religious guilds s. EMaass, Orpheus 1895, 181; Himerius, Or. 54 [=Or. 15] when greeting his newly arrived students, compares the teachers to shepherds [ἀγελάρχαι] and the pupils to the flock [ἀγέλη alternating with ποίμνιον §2]. S. also Jer 2:8; 3:15; Ezk 34:2) pastor Eph 4:11 (w. other church leaders). ὅπου ὁ ποιμήν (i.e. the superintendent/supervisor) ἐστιν, ἐκεῖ ὡς πρόβατα ἀκολουθεῖτε IPhld 2:1. S. also IRo 9:1 (Ign. as ‘shepherd’ of the Syrian church).—EHatch/AHarnack, D. Gesellschaftsverf. der christl. Kirchen im Altertum 1883, 230; HBruders, D. Verfassung der Kirche bis zum Jahr 175 n. Chr. 1904, 190f; 371f; Harnack, D. Mission4 I 1923, 350f; NCavatassi, De Munere Pastoris in NT: Verb. Domini 29, ’51, 215–27; 275–85.—B. 149. DELG. EDNT. RAC XV 577–607. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ποιμήν

  • 2 προεξάρχω

    A to be leader,

    τῆς ποίμνης EM 542

    . 33.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > προεξάρχω

  • 3 στίλος

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > στίλος

  • 4 κτίλος

    Grammatical information: adj.; m.
    Meaning: `obedient, tame', m. `ram' (Il.), after H. = ὁ προηγούμενος τῆς ποίμνης κριός; cf. Thompson ClRev. 46, 53 f.
    Derivatives: κτιλίς τιθασός, πρᾳ̃ος, ἡγεμών H. and the denominatives ἐκτιλώσαντο `they tamed' (Hdt. 4, 113), ἐκτιλωμένος `tamed' (Paus. Gr.), κτιλεύονται `they are being tamed' (Pi. Fr. 238).
    Origin: IE [Indo-European] [626 waar niet] * tki-lo- `belonging to the dwelling place'.
    Etymology: For λ-sufflx cf. χωλός, φαῦλος and many other expressions for several defects (Chantraine Formation 238). Already by Pott connected to κτίζω as "belonging to the dwelling place". Further s. Bq.
    Page in Frisk: 2,36

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κτίλος

  • 5 προβάτιον

    προβάτιον, ου, τό (Aristoph., Pla.+; Plut., Fab. 174 [1, 4]; PTebt 793, 1; 28 [183 B.C.]) dim. of πρόβατον; ‘lamb’ though it is oft. used without dim. sense= sheep (Menand., Her. 26; Plut., Publ. 103 [11, 4] v.l., interchanged w. πρόβατον; Philostrat., Her. p. 133, 5; Celsus 4, 43) J 21:16f v.l. (for the juxtaposition of βόσκειν, ἀρνία, ποιμαίνειν and προβάτια cp. IPriene 362, 17f [IV B.C.] φέρειν τοὺς τὰ πρόβατα βόσκοντας ἀπὸ τῆς ποίμνης ἄρνα). 10:3 P66.—TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > προβάτιον

  • 6 μέσος

    -η,-ον + A 219-235-252-86-77=872 Gn 1,4(bis).6(bis).7
    middle, in the middle Ex 26,28; in the midst Gn 15,10; (τὸ) μέσον midst Ex 36,30
    μέσον τῶν παρεμβολῶν between the camps Nm 2,17; μέσον τῆς θαλάσσης in the middle of the sea Ex 14,27; ἀνὰ μέσον τῶν δύο κέρκων ἐν τῷ μέσῳ right in the middle between two tails JgsA 15,4; ἀνὰ μέσον ποίμνης καὶ ποίμνης between drove and drove, between one flock and the other Gn 32,17; διὰ μέσον through Am 5,17; ἐν μέσῳ τῷ παραδείσῳ in the middle of paradise Gn 2,9; περὶ μέσας νύκτας about midnight Ex 11,4(primo); εἰς τὸ
    μέσον into the middle or centre 1 Kgs 6,8; (τὸ) μέσον τινός the
    middle of Ex 11,4(secundo); ἐκ μέσου τῶν ὀδόντων out of the midst of the teeth, from the teeth Jb 29,17; ἦρται ἐκ τοῦ μέσου he has been moved out of the way Is 57,2; μένει γὰρ ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ τὴν ῥομφαίαν ἔχων πρίσαι σε μέσον for the angel of God is standing with a sword to saw you into two SusTh 59
    Cf. CARAGOUNIS 1990, 50; LE BOULLUEC 1989 88.268; LLEWELYN 1994 207(n.36); SOLLAMO 1979 236-
    239.247-257.267-269.343-346.350-351; WEVERS 1990 163.459

    Lust (λαγνεία) > μέσος

  • 7 ὑποσπάω

    A draw away from under,

    στρώματα D.24.197

    ;

    τὰ σκολύθριά τινων ὑ. Pl.Euthd. 278b

    ;

    τὸν κίονα Arist.Ph. 255b25

    ; ὑ. τινὰ ἐκ τῶν ποδῶν, i. e. trip him up, Luc.Asin.44, cf. Plu.2.535f.
    2 draw off,

    τὴν ὑποστάθμην Protagorid.4

    ;

    τὸ πῦρ Dsc.1.30

    ; ὑ. τῆς ποσότητος τοῦ γάλακτος reduce the baby's ration of milk, Sor.1.116.
    II metaph., withdraw secretly. filch away,

    ποίμνης νεογνὸν θρέμμ' ὑποσπάσας E.El. 495

    ; ὑπέσπασεν φυγῇ πόδα withdrew his foot secretly, stole away, Id.Ba. 436:—[voice] Med. ὑποσπάσασθαι in X.Eq.7.8 is (prob.) to draw one's skirts from under one, of a horseman after mounting:—[voice] Pass., to be withdrawn, Arist.Somn.Vig. 457b24.
    2 εἰπεῖν ὑ. refuse to say, Phld.Lib.p.23 O.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑποσπάω

См. также в других словарях:

  • κοπάδι — το (Μ κοπάδι[ν] Α κοπάδιον) νεοελλ. μσν. (για ζώα) πλήθος, αγέλη 2. ποίμνιο («οι λύκοι ρήμαξαν τα κοπάδια») νεοελλ. 1. ασύντακτο, άτακτο πλήθος ανθρώπων, συρφετός, μπουλούκι 2. φρ. «έχει ένα κοπάδι παιδιά» λέγεται για πολυτέκνους αρχ. τεμάχιο,… …   Dictionary of Greek

  • паства — ПАСТВ|А (17), Ы с. 1.Пастбище: и водоноснаго осла на паству изводѧ же и въводѧ. Пр 1383, 5б; телци же тучными ѿ паствъ. и козлѧты ѿ ста(д) ѹмащатисѧ (βουκολίων) ГБ к. XIV, 102б. 2. Стадо: и вълкы ѿ паствы изгъна. (τῆς ποίμνης) КЕ XII, 263б; ||… …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

  • προεξάρχω — ΝΜΑ 1. κατέχω την πρώτη θέση, προηγούμαι, είμαι επικεφαλής, πρωτοστατώ (α. «συνοδικό συλλείτουργο προεξάρχοντος τού Αρχιεπισκόπου» β. «ὁ προεξάρχων τής ποίμνης» γ. «ο προεξάρχων τού χορού») 2. αρχίζω πρώτος, κάνω πρώτος την αρχή. [ΕΤΥΜΟΛ. <… …   Dictionary of Greek

  • στίλος — Α (κατά τον Ησύχ.) «ὁ προηγούμενος τῆς ποίμνης κριὸς». [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. πιθ. αντί τού τ. κτίλος «κριάρι»] …   Dictionary of Greek

  • μηλίτης — Αλκοολούχο ποτό που παρασκευάζεται με ζύμωση χυμού μήλων, αλλά και άλλων φρούτων, όπως τα αχλάδια. Ο χυμός εξάγεται από τα μήλα ή τα άλλα φρούτα, με πίεση είναι μέτρια οινοπνευματούχος, ελαφρά ξινός στη γεύση, μπορεί ωστόσο να έχει ποικίλα και… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»